|
Op 16 februari jl. was het zover. Vrij zenuwachtig stapte we de bus in met 50 andere Develsteiners op weg naar Villach in Oostenrijk. Vooraf waren de berichten over het weer niet al te positief. Teveel sneeuw, lawines, files en gladheid dus heel Oostenrijk zou plat liggen. Maar na een busreis van ongeveer 15 uur, waarbij 14 uur de radio van Bram vrolijk doorstampte en Jeroen ons vermaakte met zijn gitaar (zie foto), kwamen we aan in ons onderkomen. We moesten snel onze tassen uitpakken en onze wintersportkleding aandoen omdat de leiding vond dat we als eerste op de skipiste moesten staan.
In drie groepen werden we uit elkaar gedreven door onze skileraren (Max, Duco en Joost drie vrienden van Jeroen). Er was een groep gevorderden die met Jeroen meeging, een groep half-gevorderden die met Duco meeging en een groep enthousiastelingen die nog nooit op de latten gestaan hadden en met Max en Joost meegingen. Dat skien verslavend is, bleek al snel want na een dag was ook Vincent verkocht! (zie foto)
De eerste avond werd er gezongen door een meisje van een andere school volgens zeggen heette ze Anouk. Gelukkig begeleidde Jeroen haar op zijn gitaar. De avond was lang, maar we waren zo verstandig om toch nog wat slaap mee te pikken want de leiding zei dat we om 08:00 ontbijt op bed zouden krijgen om zodoende weer als eerste op de piste te staan. Het ontbijt op bed ging helaas niet door en we waren als tweede op de piste! Maar eerst het skiliftje in! (zie foto) Dankzij eindeloos geduld van de skileraren, 34 blauwe plekken, 2 kilo sneeuw achter de jas maar geen blessures, konden we allemaal na twee dagen een veilige afdaling maken.
s' Avonds gingen we op zoek naar een vage kroeg die Anna zou moeten heten. Vrolijk liep iedereen achter Jeroen aan die op zijn gitaar blies en op zijn mondharmonica tokkelde. Na 45 minuten stopte hij ineens en vroeg ons waarom we achter hem aanliepen, hij wist nl ook niet waar het was. Wat bleek, Anna woonde maar 2 min. van ons hotel vandaan. Gelukkig had Anneke van Santen sneeuwvlokjes gestrooid zodat we de weg weer terug konden vinden en we snel van ons beloofde drankje konden genieten. Na een gezellige avond kroop iedereen weer in 'zijn' nest.
De volgende dag werden de groepen opnieuw ingedeeld, er was een groep skiers, een groep dubieuze skiers en een groep gevorderde skiers. Iedereen ging deze dag van de top van de berg naar beneden, ook Vincent, de broer van Jeroen. Hij kende niemand van tevoren maar heeft naar horen zeggen vele vrienden gemaakt.
s' Avonds gingen we naar het dorp. Jeroen vertelde ons dat we om half twaalf weer in de bus moesten zijn, dus moesten we snel een discotheek opzoeken. Om kwart over elf keek de hele groep ineens op hun horloge; Oh jee, we moeten naar de bus. En ja, iedereen zat om een minuut voor half twaalf in de bus. Alweer een kompliment verdiend dus. Toen we aankwamen bij ons hotel, ging de helft naar bed en de andere helft liep met de skileraren mee naar een donker kamer in de gewelven van het gebouw. Hier werd tot diep in de nacht op een gitaar gerammeld, op een mondharmonica geblazen en gezellig gezongen en gekletst. Joost en Jeroen sloten deze avond af met een verhaal van Harrie Jekkers waar iedereen erg stil van werd. Dit was een goede afsluiter vond Jeroen en dus ging iedereen lekker naar 'zijn' bed.
De laatste dag heeft bijna iedereen vrij geskied, en zonder brokken te maken een leuke dag gehad. Freddy vond de lift niet zo snel gaan en liep in 45 minuten de piste omhoog. Een hele prestatie vond de leiding en gaf hem een liter deodorant! s Avonds na het fantastische diner, dat niet voor ons was, kroop iedereen vol goede moed en met vies-bruine gezichten de bus in. Gelukkig voor 49 personen in de bus, waren de batterijen van Bram zijn radio op en kon iedereen die wilde rustig in slaap vallen. Helaas was de bus-chauffeur zijn V-snaren vergeten, dus stonden we 5 uur stil langs de weg. Na 29 videofilms (natuurfilms), 342 moppen van Bram, 98 stijve knieen en 3 gebroken snaren kwamen we terug in Zwijndrecht. Thuis aangekomen werden we ontvangen door Paul den Otter die 12 uur op de parkeerplaats had gekampeerd. Hopelijk heeft iedereen een onvergetelijke vakantie gehad en is deze vakantie net als vorig jaar voor herhaling vatbaar! Tot volgend jaar! Hopelijk gaat Rinske Koolstra dan ook weer mee!
Mail us on:
[email protected]
